Duitsland gaat voorzichtig weer open: Berghof am See it is!

Na 6 weken opgesloten te hebben gezeten in het huis van de tante en oom van Lucia hadden we het daar wel een beetje gezien. Het huis was erg fijn, maar sommige landen (waaronder Duitsland) gingen qua besmettingscijfers steeds beter en de maatregelen  werden daar versoepeld. De optie om te vertrekken werd daardoor steeds aantrekkelijker.

De ouders van Kevin, een goede vriend van ons, hadden onlangs een Hotel overgekocht in het Harz-gebergte Duitsland. Kevin ging daar vaak op bezoek en vertelde dat je daar gewoon zonder problemen kon klimmen en dat we welkom waren in het hotel. Dit deed ons besluiten uit Frankrijk te vertrekken.

De grensovergangen van Frankrijk naar Duitsland waren in principe nog gesloten, alleen met een goede reden mocht je Duitsland in. De moeder van Kevin had een e-mailtje gestuurd naar ons waarin werd aangegeven dat we zouden gaan werken in het Hotel. Het was een erg kort mailtje en daarmee was het erg mager bewijs dat we daadwerkelijk zouden gaan werken in het hotel. Om controle te voorkomen vertrokken we erg laat uit Frankijk, in de hoop dat er ’s nachts minder controles zouden plaatsvinden. Helaas werkte onze tactiek niet. Aangekomen bij de grens moesten we verantwoorden wat we kwamen doen. De mevrouw bij de grensovergang was niet echt overtuigd van ons verhaal en het mailtje, vooral omdat alle hotels volgens Duitse maatregelen nog helemaal niet open mochten. Nadat we in ons allerbeste Duits hadden geprobeerd de mevrouw te overtuigen verdween ze een tijdje met onze paspoorten. Even later kwam ze terug met de, voor ons onverwachte, mededeling dat we door mochten rijden maar dat wij wel 14 dagen in quarantaine moesten gaan en ons moesten melden bij het gesundheidsambt.

Deze uitslag was niet helemaal wat we gehoopt hadden, we gingen namelijk naar Duitsland om daar te klimmen. Eenmaal aangekomen twijfelde we wat we gingen doen, we konden ons niet melden en gewoon gaan klimmen, of ons aan de voorwaarden houden die ons waren opgelegd. De kans dat we gepakt zouden worden leek ons erg klein, het gewone leven in Duitsland was namelijk alweer volop op gang. Het enige wat ons dwars zat waren de boetes die we zouden kunnen krijgen bij het overtreden van de regels, deze kwamen in totaal uit op 12.500 euro. Hierdoor besloten we ons toch maar te melden bij het gesundheidsambt.

Verassend genoeg had het gesundheidsambt geen flauw idee wat ze met onze “aanmelding” aan moesten. We telefoneerden, stuurden mailtjes met bewijs van waar wij vandaan kwamen, maar kregen vervolgens geen reactie meer. Wij hadden ons best gedaan, en hadden toen maar besloten om te gaan klimmen, dat was erg fijn na 6 weken amper buiten te zijn geweest!

Het verblijf in het hotel van Kevins ouders was super, we voelden ons daar erg welkom. Het Hotel is gelegen aan een heel mooi meer, omringd door bergen en bossen. De vader van Kevin (Theo) had ontelbaar veel plannen voor het Hotel en wij hielpen hem elke dag met klusjes. Meestal deden we in de ochtend wat werk en gingen we in de middag daarna klimmen, wandelen of mountainbiken. In de avond werd er altijd voor ons gekookt en aten we gezamenlijk. Kevin en Rosan zijn ook nog een weekendje op bezoek geweest toen wij daar ook waren en dat was erg leuk!