Klimmen in Rif d’Oriol & naar de IFSC comp in Briançon!

Na het weekje verwennerij met de familie van Martijn zijn we naar Briançon gereden om de enige IFSC klimcompetitie van dit jaar live bij te wonen. Door corona zijn alle andere wedstrijden (in Europa tenminste) afgelast. Onze enige kans om ‘s werelds sterkste klimmers op de IFSC wedstrijd wand te zien knallen dus!

Voor we naar de halve finale gingen op de vrijdagavond, zijn we lekker zelf gaan klimmen in een prachtige kloof in de buurt van Briançon. Rif d’Oriol is een kalksteen kloof waar je zomers heerlijk in de schaduw kunt klimmen. De klimplek is erg bijzonder omdat het patroon van de rots net golven lijken. Ontzettend mooi! Verder leek het wel een klimhal, zo druk was het! Wij waren duidelijk niet de enigen die in de buurt zijn om naar de wedstrijd te gaan.

We hebben wat leuke routes geklommen, maar het klimmen was wel apart. Het lijkt door die gelaagdheid van de golvende rots alsof je heel veel hand- en voet opties hebt, maar dat valt vies tegen. Alles is naar beneden gericht en veel is toch wel een beetje afgeklommen. De route die ons beide het meeste aansprak was een 6a+, Ici l’ombre. Een hele mooie route die begint met een plaat op die prachtig gelaagde structuur, vervolgens een hoek omgaat en eindigt met wat fysieke passen op goede grepen. Super leuk!

Die avond was het tijd voor de halve finale van de IFSC wedstrijd. We hadden een wildkampeer plek gevonden vlak naast het IFSC terrein! Vet relaxed, kruipend naar huis :). Na afloop hadden we een meet-up met mijn Instagram vriendin Cooking for Climbers (Lotte). Fleur wees mij eens op haar account omdat zij ook zo een gekke klimmer is en daar leuke foto’s en verhaaltjes over post. Dus ik volg haar al een tijdje en na een poos begon ze mij ook te volgen. We hadden al wat privéberichten gewisseld nadat zij een maand eerder haar enkel had gebroken in een Multipitch tijdens haar télétravail-zomer in de Hautes Alpes in Frankrijk. Balen zeg!! Deze avond poste ze allemaal insta stories over de IFSC wedstrijd, zij zat ook in het publiek! Ik berichtte haar weer en we ontmoetten elkaar eindelijk live na de wedstrijd :). Heel gezellig!

Tijdens de halve finale hebben Martijn en ik behoorlijk wat wijntjes gedronken, we waren in een enthousiaste en jolige stemming! Toen we na onze ontmoeting met Lotte weer naar de bus liepen hadden we wel trek in nog een nightcap, of twee… We hadden nog een fles Whisky op voorraad. Het was een erg gezellige avond, maar die laatste whisky was toch echt een beetje overbodig! Ik kon hem er helaas niet helemaal inhouden. Pffff, volgende dag ook een kater zeg… Dat zijn we niet meer gewend! Dat hebben we toch nét even verkeerd getimed. De volgende avond was namelijk ook het afsluitende feest na de finale. Die hebben we maar even overgeslagen… Te vroeg gepiekt. We pulled an Emma!

Zaterdag was de dag van de finale. We waren ruim op tijd naar het terrein gegaan om onze stoeltjes op een goede plek neer te zetten. Er werden klimfilms vertoond als entertainment en Black Diamond deelde petjes uit. In de middag was het nog rustig, maar het terrein liep gedurende de dag langzamerhand vol en niet iedereen droeg z’n mondkapje… Hmmm, dat is gezien de pandemie toch niet zo handig. Wel gezellig dat Lotte bij ons kwam zitten om de wedstrijd te kijken! De finale was hartstikke spannend en heel erg leuk om te zien, zelfs voor mijn moeder!! Hahaha. Mijn moeder heeft normaal gesproken nul interesse in deze wedstrijden, maar dit keer zaten wíj in het publiek en heeft ze de gehele wedstrijd live meegekeken!

De winnaars van de avond waren niemand minder dan Adam Ondra en Laura Rogora. Beiden hadden bij de halve finales ook al de beste scores neergezet dus bij een top was het voor hen ook gelijk duidelijk dat ze de hele wedstrijd gewonnen hadden. Het dak ging eraf toen zij hun routes uitklommen! Hieronder een filmpje van de highlights van de wedstrijd.