Toch nog een stukje Balkan: een paar dagen in Slovenië!

Ons originele plan was om rond het einde van de zomer langzaam door Oost-Europa steeds meer naar het zuiden te gaan, om de winter in Griekenland (met name Leonidio) en Turkije (Geyikbayiri) door te brengen. We wilden door Slovenië, Kroatië, Bosnië & Herzegovina rijden. Vervolgens moesten we beslissen of we via Montenegro en Albanië eerst naar Griekenland zouden gaan en vervolgens na Turkije te hebben bezocht via Bulgarije en Servië weer omhoog, of nét andersom.

Door Corona houden we de hele tijd het nieuws in de gaten over waar het wel of niet veilig reizen is. Het hele Oostblok is op de BuZa-kaart oranje gekleurd: alleen noodzakelijke reizen… Dat gaat hem dus niet worden helaas. Slovenië is wel nog geel gekleurd, dus daar kunnen we gelukkig nog een uitstapje naar maken. In Sass Dlacia hadden we twee hele gezellige meisjes ontmoet, Chrissie & Sarah, die we eventueel in Slovenië weer zouden ontmoeten voor een mooie hike. Dus we gingen op weg!

We reden naar Dolge Njive, wat echt nét over de grens met Italië is, om daar te klimmen. We hadden een hele mooie wildkampeer spot gevonden langs de Soča rivier. Wow wat een mooi water zeg, helder blauwe turquoise met heel veel mooie begroeiing eromheen, maar ijskoud! Een wonder dat koukleum Martijn hierin is gegaan. Het was dan ook echt hartje zomer en dus super warm!

Het klimmen in Dolge Njive was leuk maar apart. Het zijn erg korte routes, met flinke overhang. Erg boulderachtig dus! De rots is van nature erg glad, dus dat maakt de routes nog eens extra fysiek. Ik was weer een beetje in 6a aan het spelen, en Martijn was naarstig op zoek naar een goede 6b. In één van de routes zat vlak onder het anker een wespennest verstopt in een grotje. Martijn had dit niet gezien en probeerde hier langs te klimmen, maar werd gestoken en schrok uit de route. Gevallen! Toen moesten we de route nog schoonmaken. We dachten even makkelijk de route ernaast te doen om beide routes leeg te kunnen halen, maar dat ging moeilijker dan gedacht. Veel harder dan de route er uit zag… we moesten de clipstick gebruiken!

Na twee klimdagen in deze oven hadden we het hier wel weer gezien. Het is toch echt niet de tijd van het jaar om hier te klimmen. Er is weliswaar voldoende schaduw, maar het is zó benauwd en plakkerig, en die toch al gladde rots wordt er alleen maar glibberiger van. Dus gingen we maar lekker zwemmen in de Soča en door het mooie dorpje Kanal slenteren. Ze hebben aan de rivier ook een heel leuk strandje met een barretje aangelegd waar we een lekker biertje hebben gedronken. De wandeling met de Duitse meisjes zat er helaas niet meer is. Chrissie had haar enkel verzwikt… Balen! Naja, wij zijn niet de enige die aan de lopende band blessures oplopen…