Een paar dagen Briançon. Of toch langer?

Na de IFSC wedstrijd gingen we op bezoek bij Marianne & Mathijs in Risoul. Een stel klimmers uit Utrecht die ik nog ken van tripjes naar Berdorf een hele poos terug. Het zijn vrienden van vrienden die jaren geleden ook een bus hebben omgebouwd tot camper en er een jaar mee op klimvakantie zijn gegaan. Daarna hielden zij het niet meer uit om in Nederland te blijven wonen en zijn een Gite gaan verbouwen en verhuren in Risoul, Frankrijk. Daar wonen zij nu. Zo inspirerend!

We hadden elkaar al lang niet meer gezien dus het was erg leuk om een beetje bij te kletsen en te horen over hun reis en emigreer onderneming. Marianne is nog steeds een fanatieke klimmer en Matthijs houdt nu meer van fietsen. Toen Martijn vertelde over zijn elleboog blessure wisten zij wel een Belgische sportfysiotherapeut in de buurt die ook Nederlands spreekt. Super! In Spanje was Martijn ook al naar de fysio geweest, maar deze fysio sprak nauwelijks Engels. In het Spaans kon ik wel redelijk voor tolk spelen, maar in het Frans gaat mij dat zeker weten niet lukken!

De volgende dag nam Martijn contact met hem op. Gezien wij later die week naar Spanje zouden gaan en de fysio momenteel druk was, had hij Martijn telefonisch advies gegeven. Waarschijnlijk had hij last van een spierknoop in het littekenweefsel van zijn elleboog gezien deze meerdere keren verrekt is geweest, de eerste keer in El Chorro begin van dit jaar. Zijn advies was om de spierknoop er eerst consequent uit te masseren. Dit is Martijn gaan doen.

Ondertussen zijn wij wezen klimmen in Le Simoust en Rocher de l’Ombre, waarvan het eerste sector de leukste was. Le Simoust is een conglomeraat crag (mijn favorieeeeeet!) aan de zijkant van het plateau waar Guillestre op ligt, een prachtig Frans klein dorpje. Dit was ook onze slaapplek aangezien het een getolereerde wildkampeerplek is op loopafstand van het dorp. Met droogtoilet en prachtig uitzicht over de gehele vallei als cadeautje.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Door mijn eerdere trip naar ❤ Margalef ❤ in 2017 ben ik helemaal verliefd geworden op het klimmen op conglomeraat. Deze rotssoort is gevormd door kiezelstenen in allerlei vormen en maten die aan elkaar gelijmd zijn door wat lijkt op opgedroogde modder. Je klimt dan op de kiezelstenen, of als de stenen eruit zijn gevallen, op de gaten die zij achterlaten. Pockets dus. Vaak zijn dit hele kleine pockets waar niet meer dan één á twee vingers inpassen, waarop je gaat zoeken naar een combi van pockets voor verschillende vingers zodat je ze als knijpgreep kunt belasten. Omdat de rots heel erg veel structuur heeft, heb je meestal ook veel verschillende opties voor je voeten. Voor klimmers zoals ik, die niet heel lang zijn (of een grote spanwijdte hebben, ik word ook weleens T-Rexje genoemd door mijn negatieve aapfactor…) is dat echt te gek! Conglomeraat heeft veel minder ‘morfo’ cruxen dan bijvoorbeeld kalksteen heeft.

Daarom zijn we een paar dagen achter elkaar naar Le Simoust gegaan. En weldra, twee dagen op rij 6b ge-onsight. Hoppa! De routes AUSWEIS!! en Le miracle du doigt dans le cul. Beide hebben een boulder-achtige instap, waarna een makkelijker stuk volgt, en de routes uiteindelijk afsluiten in een gevecht tegen de verzuring. De laatste van deze twee was mijn favoriet. Een andere aanrader is trouwens Mozambique, een zeer mooie 6a+ waarin de kiezelstenen flinke overhangende rotsblokken zijn. Erg apart en avontuurlijk klimmen!

De volgende dag lazen wij het treurige nieuws dat Spanje weer rood was geworden op de BuZa kaart. Het ging er slecht aan toe met de Corona Cijfers :(. Nét op het moment dat wij daarheen wilden vertrekken, Asturias stond op onze planning. Balen zeg. Maar gelukkig zijn we nú op een hele mooie plek waar ontzettend veel te klimmen en te wandelen is met een gigantische keuze aan rotsstijlen. Van conglomeraat, kalksteen, en gneiss tot zelfs kwarts. We hebben direct de Briançon topo gekocht. Hier blijven scheelt ook weer een stuk of 1.000 km rijden. Ook niet verkeerd :).