We made it to Leonidio!

Jaaaaa, we zijn er!! Leonidio stond al lang hoog op mijn lijstje van plekken waar ik Heuuul Erg Graag naartoe wilde. Ik had al veel foto’s gezien van deze prachtige rood/oranje kalksteen tufawanden die doen denken aan Kalymnos, maar dan op vasteland Griekenland. Dat is wel wat makkelijker te bereiken met onze geliefde BlueSteel dan het klimmersmekka-eiland Kaly! Het wordt ook wel hét nieuwe Kalymnos genoemd. Helaas ben ik daar nog niet geweest om dat te kunnen verifiëren. Het wordt eens tijd!! Maar nu eerst: Leonidio.

Bij aankomst in Leonidio zaten Pano en Gideon ons op te wachten op het terras van de Panjika bar voor een biertje, hét klimmerscafé van Leonidio. Hier is het echt een ander klimaat dan in Ligurië op het moment, het voelt echt nog als een na-zomerse avond! Heerlijk. De heren hadden toen wij aankwamen net hun eerste klimdag achter de rug en hadden voor twee weken een AirBnB huisje gehuurd in Leonidio. Vet gezellig hun hier te treffen! We hebben deze periode gezellig afgesproken om te klimmen, na afloop samen biertjes te drinken en af en toe uit eten te gaan! Verder hebben wij ook heel chill van hun wasmachine en WiFi gebruik (of misbruik?) kunnen maken :). Thaaanks guys!

Wij sliepen uiteraard in onze bus BlueSteel aan het strand bij Plaka, een mini havendorpje op 5 km afstand van het centrum van Leonidio. Heerlijk om elke ochtend wakker te worden met de ochtendzon (het strand kijkt uit op het oosten) en een frisse duik te nemen.

Ik had in Italië best wel weer vaak last van de synovitis in mijn vingers, en heb de periode dat wij van Val Pennavaire naar Leonidio hebben gereisd als extra rust gebruikt. In Ligurië had ik sowieso weinig geklommen omdat er zo weinig makkelijks te klimmen was. Daarna heb ik tijdens onze route naar Leonidio dus nóg eens vijf hele lange dagen niet geklommen. Maar in Griekenland zou alles anders worden! Ik heb vaak gehoord dat Kalymnos vriendelijk (lees: makkelijk) gewaardeerd is, en ook nog eens heel erg vriendelijk (lees: elke 2 meter een bolt) behaakt, een beetje het tegenovergestelde van Ligurië dus. Mogelijk is dat in Leonidio ook zo?

Onze eerste klimdag zijn we met z’n vieren naar Sabaton gegaan. Een super leuk sector aan de kustweg langs de Mirtoïsche (of Ionische?) zee. Wat een uitzicht heb je daar zeg! Gezien het in de zon nog ongeveer 25 graden is, moeten we voorlopig nog even schaduw sectoren zoeken. Martijn en ik hebben samen een paar erg leuke routes gedaan. Een 6a, Podikus, wat meer een traverse is en twee 6b’tjes, Freedom & My sexual programme. Die laatste is echt heel mooi met toffe tufa grotjes en een crux aan het eind.

Na afloop van het klimmen zijn we uiteraard weer biertjes gaan drinken in Panjika. Daar kwamen we ook Allard tegen! Vet gezellig. Hij had hier zelfs voor een maand een huisje gehuurd. Dat doet’ie goed! We zijn met z’n allen heerlijk uit eten geweest bij de local pizzeria van Leonido met een heel knus terras. Achteraf waren we allemaal blij verrast met de rekening van zo’n €12,- pp, inclusief wijn en toetje. Zo laat ons budget het iig wel toe om lekker vaak uit eten te gaan!

Gezien ik toch weer wat irritatie in m’n vingers kreeg na onze eerste klimdag, ben ik weer wat meer rustdagen tussen het klimmen door gaan nemen. Maar Martijn werd daar niet door belemmerd en kon lekker op pad met Pano en Gideon. Ze zijn bijvoorbeeld naar sector Mars geweest terwijl ik lekker in Leonidio bleef chillen. Dat is toch wel één van dé overhang tufa sectoren van Leonidio. Hele mooie plek is het met hele mooie routes, maar de mooiste routes vind je toch wel vanaf 7a of hoger. Daarbij zijn de tufas inmiddels al aardig afgeklommen. Ook al is Leonidio nog maar een jonge klimplek, het gros is vanaf 2013 of later behaakt. Martijn heeft in Mars een 6a E.S.A, een 6b Biosphäre en een 6b+ Spiders from Mars ge-onsight. De laatste twee waren zijn favoriet.

We zijn twee dagen achter elkaar naar Saint Nicolas geweest, een sector een stuk hoger in de bergen dan de meeste andere sectoren, op 520 meter hoogte. Het is een prachtige kloof met aan weerszijden behaakte wanden, dus afhankelijk van waar je behoefte aan hebt, kun je in de schaduw of in de zon klimmen. In de entree van het gebied is ook nog eens een prachtig en groot klooster dat uitkijkt over Leonidio. Die monniken weten wel de mooiste plekjes uit te zoeken voor hun kerken zeg!

De eerste van de twee dagen dat we hier waren heb ik gezellig meegeklommen. Voor mij was de leukste route Tado, een 6a+ met nog verrassend pittige cruxjes, met drie duidelijk te onderscheiden delen in de route. Op dag twee heb ik foto’s gemaakt van de rest die lekker aan het klimmen was. Toen was Regina, een vriendin van Pano en Gideon er ook bij. Zij was de avond ervoor aangekomen en sliep ook in hun huisje. Highlights van deze klimdag waren: Pano die de 7b Fuga di Sambatraz uitgeklommen heeft en Gideon die de 7a Goats Up in the pocket had.

Daarnaast ben ik lekker in mijn hangmatje gaan liggen en gaan lezen in mijn nieuwe boek Mythos van Stephen Fry. Zo leuk om te lezen over de Griekse mythen terwijl we ook echt in Griekenland zijn! Het is een heel leuk geschreven boek dat begint bij het begin, het verhaal van het ontstaan van moeder aarde Gaia, en haar twaalf Titanen Kinderen met haar eerste zoon Ouranus, The Skyfather, oftewel de hemel god. Ja Gaia heeft kinderen gemaakt met haar zoon, dit soort incestverhalen komen wel vaker voor in dit boek. Maargoed, hoe kan het ook anders? Er waren gewoon geen andere gegadigden om mee te figuurzagen 😂. Anyways, heel juicy en grappig. De Grieken weten wel een mooie soap te maken van hun Goden Verhalen: ze zijn trots, hebben bovennatuurlijke krachten, zijn seksverslaafd, en zijn vooral ook erg jaloers. Maar bovenal zijn de verhalen en karakters ook erg poëtisch. Zoals bijvoorbeeld hoe Nyx & Erebus (nacht en donker) de ouders van Hemera & Aether (dag en light) zijn:

As Gaia predicted, Hemera and Aether were tired after twelve hours of playing and slowly Day and Light slipped down westwards into the sea. At the same time, Nyx slipped off her dark veil and she and Erebus threw it over the world like a shimmering black tablecloth.

Stephen Fry, Mythos

Ook leuk om te lezen waar veel van de woorden die wij nu nog gebruiken vandaan komen. Ik kan je het boek, maar vooral ook het audioboek hiervan heel erg aanraden! Voorgelezen door Stephen Fry zelf met zijn prachtige stem.

Na afloop van het klimmen gingen we met z’n allen een biertje drinken voor het klooster bij de bus. Wij hebben natuurlijk altijd koud bier mee in onze koelkast. Daar was iedereen wel blij mee! De geitjes die bovenop de rotswand leven (vermoeden wij), vonden dat wat minder leuk. Uit het niets begon het stenen te regenen, van zo ongeveer 150 meter hoog. Het was inmiddels al donker, dus we konden het ook niet goed zien. Het begon met kleine steentjes, waar wij een beetje lacherig over deden. Tot er plotseling toch wel erg grote brokken naar beneden vielen. We wilden schuilen, maar dat was niet mogelijk. TIME TO GO!!! Holy fuck éh, die wil je ECHT NIET op je dak krijgen!

Als afsluiter van deze mooie dag zijn we met zijn allen lekker uit eten geweest in het visrestaurant aan haventje Plaka waar wij altijd slapen.