Italy

Blogposts about our time in Italy


Latest posts

  • Back on the Road… Ehrm, I mean Boat!
    Nadat Cyrille en Tijn vertrokken waren uit Italië, waren wij van plan om naar Griekenland te reizen. Griekenland was het enige land waar nauwelijks coronabesmettingen waren en in Italië verslechterde de situatie snel. Daarbij had Lucia Leonidio heel erg hoog op haar lijstje staan van klimplekken die ze graag wilde bezoeken deze trip. Hoewel de Balkan route dus afgeschreven was, leek Griekenland als eindbestemming gewoon toch nog mogelijk! We wilde daarom snel vertrekken, alleen we moesten eerst nog even wachten op de klimschoenen van Lucia die verzoold werden in de lokale klimwinkel. Één dag na het vertrek van Cyrille en Tijn waren ze klaar. We vertrokken diezelfde avond nog richting het zuiden. Ons plan was om vanaf Ancona (ongeveer halverwege de laars) naar Patras (ter hoogte van midden Griekenland) te varen. We hadden onze tickets geboekt voor de Ferry op de dag van vertrek en hadden drie dagen om in Ancona te komen. Verzoolde Swama schoentjes. Prima werk! We konden dus lekker de tijd nemen voor 650 km die ons te wachten stond. Onderweg hebben we een nachtje in de buurt van Pisa geslapen en we zijn een dagje gestopt in San Gimignano, een middeleeuws dorpje in Toscane waar ik ook al eens met mijn ouders geweest ben. Daarna reden we verder naar een plek in de buurt van de veerboot en hebben daar overnacht. In de verte het dorpje San Gimignano, omgeven door het prachtige Toscaanse landschap. Slenteren door het centrum van San Gimignano, Toscane. In de middag konden we al opstappen dus we hoefden gelukkig niet zo lang te wachten. De boottocht zou ruim 24 uur duren. Vanwege corona was het niet toegestaan om in je camper voertuig te overnachten en werden er cabines aangeboden zonder dat je daar extra voor hoefde te betalen. Hier maakten we graag gebruik van, een lekkere warme douche konden we namelijk wel gebruiken! De veerboot in de haven van Ancona, Italië. Toen de boot wilde vertrekken kwamen we op het dek twee Duitsers tegen die we ook al op de kade hadden ontmoet, Richard & Vanessa. We raakte verder aan de praat en spraken af om die avond wat te gaan drinken. Op de boot leek corona niet echt te bestaan, reizigers en personeel liepen rond zonder mondkapje en de barretjes op het schip zaten vol. Wij hebben er zelf daarom ook maar een klein feestje van gemaakt! Richard en Vanessa vertelde dat ze een olijvenboomgaard hebben in Gythio en ze nodigde ons uit om te komen helpen met de oogst en we spraken af om in ieder geval een keer langs te komen. De haven van Igoumenitsa, een tussenstop aan de Griekse kust, vóór we bij onze eindbestemming Patras aankwamen. De volgende dag kwam de boot aan in Patras, Griekenland. Vanaf daar was het nog een uur of 5 rijden naar Leonidio. We besloten om door het binnenland te rijden en op de helft van de rit te overnachten. ’s Morgens werden we verrast door een aantal Grieken die langs kwamen wandelen en ons nét geplukte walnoten aanboden. We voelde ons gelijk welkom! De Grieken leken wel het tegenovergestelde van sommige Italianen. Waar we in Italië soms raar aangekeken of weggestuurd werden, werden we in Griekenland verwelkomd door de locals.   First impressions of Greece: Prachtig landschap, heerlijk klimaat en ontzettend vriendelijke locals. Wij zijn mega enthousiast om hier te zijn! We vervolgden onze reis richting Leonidio waar we in de Panjika bar verwelkomd werden door Pano en Guido! Vrienden uit Nederland die toevallig op dat moment ook in Leonidio waren. Hoe leuk?!!
  • Last Chance: Projectdag voor de jongens!
    In de vorige post schreef ik over hoe Cyrille en Tijn al op dag één in Val Pennavaire verliefd waren geworden op de Erboristeria wand en beiden daar een project hadden uitgezocht. Dat van Cyrille was een 30 meter lange 8a, genaamd Cola. Tijn had daar direct links van een 7c van eveneens 30 meter uitgezocht, genaamd China Rossa. Ze zijn een paar keer naar Erboristeria terug geweest terwijl Martijn en ik lekker in andere sectoren hebben geklommen zoals in Toirano, en Ciusa. Beide sectoren vonden wij erg leuk! In Ciusa vind je wat kortere en krachtigere routes (waaronder Spray, echt een top 6a van 12 meter met heelhooks en flakes, zie filmpje), terwijl je in Toirano juist langere duur routes vindt (zoals La Odissea, een te gekke 35 meter 6a die zijn naam eer aan doet!). Gezien het einde van de vakantie van de heren naderde en de projecten nog moesten worden uitgeklommen besloten we op hun laatste dag met z’n allen nog één keer naar Erboristeria te gaan. Het uitzicht op de vallei vanaf deze wand is echt prachtig. Je ziet hier goed hoe bergachtig en groen het hier eigenlijk is. Martijn en ik zijn lekker gaan klimmen aan de linker kant van de wand waar wat 6’jes te vinden zijn. Serpillo 6a, Cinnamon 6a+ en Henne’ 6b+. Ondertussen waren de heren natuurlijk al aan het vechten in hun projecten. Cyrille had ons al uitgebreid verteld over zijn vlieglessen in de inmiddels beruchte route Cola. De crux voor hem was de bolling van een dak uit, waarbij hij voorbij een setje moet klimmen om met een zeer dynamische pas een bak te halen. Elke keer dat hij probeerde het setje te clippen, viel hij er even later uit en redde hij het niet tot dyno en de bak. Hierdoor is hij er steeds meer van overtuigd geraakt dat hij het betreffende setje maar gewoon moet overslaan. Hieronder zie je hoe de route helaas onze kneitersterke Cyrille de wand uit spuugt in zijn pogingen de bak te halen. No cigar! Cyrille in uit zijn 8a project, Cola Tijn in een 7b+, Cascara Tijn on the other hand, is er wel in geslaagd zijn 7c project China Rossa uit te klimmen! Wat een succes story, op de laatste klimdag nog wel!! BAMM. Deze mega-send heb ik helaas niet kunnen vastleggen gezien wij zelf aan het klimmen waren au moment suprême. Maar gelukkig wilde Tijn zijn winning streak nog wel even voortzetten door even later de 7b+ route Cascara nog even (in z’n tweede poging?) uit te klimmen. Als afsluiter van de te gekke tijd samen in deze prachtige regio gingen we zwemmen in rivier onder de Erboristeria wand. Sjeezus wat was dat KOUD!!! Holy Moly. Martijns reactie toen hij in het water dook was goud waard 😂. Na het zwemmen zijn we een paar biertjes gaan drinken op het terras in Colletta di Castelbianco. Er was live muziek en heel veel mensen, en weer van die overheerlijke hapjes die uitgedeeld werden bij je drankje! Een perfecte afsluiter van een heerlijke tijd samen. Gezellig! De volgende dag vertrokken Cyrille en Tijn terug naar Nederland. Booeeehhhh. Wij zijn nog een dagje gaan klimmen in Tortuga, wat echt heel erg leuk was trouwens! Hele gekke wand waar alle grepen naar beneden gericht zijn. Uitblinkers hier waren Jean Lafitte 6b+ & Adventure Gally 6b. Maar ondertussen hadden wij ook alweer plannen om te vertrekken. Hoe leuk en mooi het hier in Oltre Finale ook is, voor ons is het op dit moment, met onze huidige blessures, niet de beste plek om lekker te kunnen klimmen. Als je steady 7a of harder klimt, dan heb je het hier echt onwijs naar je zin! Dus wij wachten nog even tot ik mijn verzoolde klimschoentjes kan ophalen in de klimwinkel, en dan is het voor ons ook AlBenga Bicho!
  • Bezoek van de boys: met Cyrillos & Tijnovich wildkamperen in Liguria!
    Onze homies Cyrille en Tijn waren toe aan vakantie en kwamen naar ons toe voor twee weken. Wat een feest 🎈! Ze kwamen met de auto en waren bepakt met klimspullen (uiteraard) en kampeerspullen: Wildkamperen it is! De eerste dag gingen we allereerst naar de CPR FreeSport klimwinkel van Cisano sul Neva om dan eindelijk de topo te kopen. Verder had Tijn direct een nieuwe gordel gekocht en heb ik mijn Skwama schoentjes achtergelaten om te laten verzolen. De jongens waren zo enthousiast om eindelijk weer eens buiten te klimmen dat Tijn zich niet kon inhouden en in het dorp al begon te klimmen. Direct daarna gingen we klimmen bij Terminal. Een super vette wand op het zuiden gericht, waar je op zonnige dagen dus beter niet heen kunt gaan. Gezien er hier niet al te veel makkelijke routes zijn, hadden we een bezoek aan deze wand bewaard om met de boys heen te gaan op een bewolkte dag. Vandaag was het gelukkig bewolkt! Martijn en ik hebben een paar hele leuke 6a’s en 6a+’en gedaan, Barajas, Fertilia & Dulles. De 6b JFK die ik probeerde was ik helaas uit gevallen. Voor de volgende keer! Aan de overkant van de Terminal wand zit Erboristeria. Cyrille en Tijn hebben deze gespot toen we op dag één in Terminal klommen en raakten eigenlijk direct verliefd. De volgende dag, en volgens mij nog drie of vier dagen van de trip, waren ze hier te vinden. Ze hadden beide een project uitgekozen: Cyrille een 8a en Tijn een 7c. Maar na dag één in Terminal wisten ze eigenlijk al dat elk project hier een serieuze uitdaging ging worden. Niets is hier vriendelijk gewaardeerd! Het zijn lange routes waarbij er op de waardering niets wordt gecompenseerd voor de duur die je moet hebben. Vaak is er nog een flinke crux aan het einde! In de topo zat een kaartje met reclame van een restaurant in Alto, een dorpje in de bergen aan het einde van de 24km weg in de Val Pennavaire valei. Hier was op woensdagavond elke week een pizza experience not to be missed! Dit wilden we wel eens meemaken. Aangezien we niet gereserveerd hadden was er enkel een tafeltje buiten op het terras beschikbaar. Dit mocht de pret niet drukken, de pizza’s waren overheerlijk! Ik had de gegrilde groente pizza besteld, en die was goddelijk. Martijn en Cyrille waren voor de Quattro Formaggi pizza gegaan, en ook al was deze ook overheerlijk, hadden de jongens hier achteraf een beetje spijt van. ZO VEEL KAAS!!! Ze waren er nog drie dagen vol van. Gezien ik alweer een poosje last heb van de synovitis in mijn rechter ringvinger, wilde ik eigenlijk makkelijk klimmen. Maar makkelijk klimmen is hier niet echt een optie. Dus ben ik maar gewoon wat minder gaan klimmen. Terwijl de jongens lekker gingen beuken in een nieuwe sector behaakt door de mensen van de CPR FreeSport klimwinkel, ben ik lekker gaan wandelen. En wat een dag om te wandelen was het! In de bergen rond Alto hing de bewolking zo laag, alles zag er heel eerie & spooky uit. Erg bijzonder! De volgende dag hebben Martijn en ik een heerlijk toeristen dagje gehad in het oude centrum van Albenga. We hebben rondgelopen tussen de mooie oude middeleeuwse gebouwen en op een terrasje gezeten met een lekkere Italiaanse koffie & brownie toe. De twee weken dat Cyrille en Tijn bij ons op bezoek waren hebben we altijd wild gekampeerd. Meestal sliepen we op de parking van Veravo, naast de kerk met toilet en douche. De jongens gooide dagelijks hun tentje op wat geen enkel probleem was hier. Verder sliepen we ook wel eens in de bergen bij Alto of in de naast liggende vallei Val Varatella. Elke ochtend was het dus buiten samen lekker koffietjes drinken onder de Italiaanse zon! Bijna elke avond hebben we gekookt in de bus, met als uitzondering de avonden dat we lekker uit eten gingen 🍕. We hebben ook nog een uitstapje gemaakt naar Finale Ligure. We zijn gaan klimmen in Monte Cucco, een super mooie witte kalksteen wand met honderden routes. We waren al gewaarschuwd voor het klimmen in Finale: afgeklommen routes met haakafstanden waar je U tegen zegt. Gezien Finale Ligure in de jaren ’80 extreem populair was (ik snap wel warom, het ziet er echt SICK uit), heeft het eigenlijk zijn beste tijd wel gehad. Ik ging opwarmen in een afgeklommen 5c van 20 meter met vier haken tussen de grond en het anker… Chán chán chán! Zoals Carlos altijd zo mooi weet te zeggen 😂. Spannend!!! Verder hebben we nog wat 6a’tjes gedaan dat wel echt superlijnen waren. Maar best een beetje hard gewaardeerd. Om de dag goed af te sluiten hebben we heerlijk pizza gegeten bij de must visit pizzeria van Finale Ligure: Il Rifugio. Een restaurantje naast de parkeerplaats van Monte Cucco met aan de wanden allemaal foto’s van klimhelden van over de hele wereld (waaronder Adam Ondra uiteraard): ófwel aan het klimmen in Finale, óf op de foto met de eigenaar van het restaurant. De pizza’s waren om te smullen en de Tiramisu is overigens ook echt een aanrader! De mooiste wildkampeerplek was bij uitstek toch wel in de bergen boven Alto. We hebben hier nog een nachtje geBBQ’d in de vrieskou. Het kampvuurtje achteraf hield ons gelukkig lekker warmie (een terugkerende uitspraak waar Martijn helemaal gek van werd 😂). Ja, de herfst zit er echt wel aan te komen, ook hier in Italië. In de ochtend, toen het zonnetje weer lekker scheen, hadden we het allermooiste uitzicht over de Val Pennavaire vallei tijdens ons ontbijt. Ahhh, wat hebben we het toch goed!
  • Change of Scenery: Terug naar Italië!
    Een gevoel dat bij mij de laatste tijd wel eens naar binnen glipt is dat ik de natuur en de omgeving (en daarmee deze reis) als minder bijzonder ervaar. Opgegroeid in Nederland, zonder bergen om je heen, en ook nog eens in een stad als Amsterdam, is het voor mij altijd erg speciaal om op vakantie of op reis door veel natuur, groen en bergen omgeven te zijn. Zo ook op deze reis. Maar we zijn natuurlijk al een poosje weg, al bijna een jaar. Ineens voelt het daarom minder speciaal, zelfs gewoon normaal, om door zoveel pracht omringd te zijn. Aan de ene kant is het natuurlijk fijn dat zoiets als normaal gaat voelen, en is het gebruikelijk dat alles went. Aan de andere kant wil je juist dat een bijzondere reis als deze, ook de hele tijd bijzonder blijft voelen. Nou goed, om het gevoel on the road te zijn een beetje terug te krijgen, is het tijd voor een change of scenery! Na een maand in de Briançon regio te hebben genoten, gaan wij terug naar Italië. Qua corona gaat het daar nu relatief goed en in de provincie Ligurië is ontzettend veel te klimmen. Het ligt ook nog aan de middellandse zee, dus qua omgeving zal het ook wel prachtig zijn. Op 22 september zijn we in een dag van Briançon, Frankrijk naar OltreFinale in Liguria gereden. Geïnspireerd door dit artikel van UKClimbing.com waren we erg enthousiast en wisten we gelijk waar wij onze basis wilden maken: in Colletta di Castelbianco! Een klein dorpje in de buurt van Albenga. De vallei waar Castelbianco toe behoort heet Val Pennavaire. Een prachtige groene oase, waar op het eerste gezicht niet heel veel te klimmen lijkt, maar dat komt omdat de vele sectoren verspreid liggen over de uitgestrekte vallei. Allemaal lijken ze overgroeid door groen en daardoor slecht zichtbaar vanaf de enkele weg van 24 km lang die door de vallei loopt. Prachtige stenen dorpje Colletta di Castelbianco. Volledig gerenoveerd in de jaren ’90. Het middeleeuwse dorpje Colletta was verlaten sinds de jaren ’50, maar in de jaren ’90 als mega project volledig gerenoveerd. Met behoud van stijl en originele bouwmaterialen zijn er nu allemaal appartementjes gemaakt die verhuurd worden voor korte én langere tijd. Hier vind je meer info over Colletta. In Colletta di Castelbianco zelf was helaas niet echt een wildkampeer plekje waar we met de bus konden staan. Maar in het volgende dorpje Varavo, was een parkeerplaats van een kerk wat de designated slaapplek was voor alle klimmers in busjes. Met een wc en (koude) douche toe! Beetje een gratis camping gevoel dus. De eerste twee klimdagen zijn we naar Telematica en naar Bausu gegaan. We hebben die dagen een beetje pech gehad met de uitgekozen routes. We dachten even lekker in te komen in het nieuwe klimgebied door alleen makkelijke routes in te stappen. Nou, dat viel vies tegen. In beide sectoren zaten leuke en mooie routes (met name de 6a’tjes), maar deze werden afgewisseld door hard gewaardeerde routes die nogal spaced behaakt waren (met name de 5c’tjes). Volgens mij komt hier een wijze les uit Berdorf naar voren. Die 5c’tjes kun je beter laten zitten… In Bausu was er zelfs een 5c die zowel Martijn als ik moesten abort-en. Gelukkig hadden we de clipstick mee! Sjeeesuz… Gaat lekker :). Gezien ik nog steeds irritatie had in mijn vingers sinds die ene 6b+ in Rue de Masques twee weken eerder, wilde ik wel even wat minder gaan klimmen. We besloten om een kijkje te gaan nemen in Finale Ligure. Een historische klimplek wat in de jaren ’80 the place to be was voor het sportklimmen. Ook omdat wij graag de topo van Val Pennavaire óf van Oltre Finale wilden kopen. In de CPR FreeSport klimwinkel van Cisano sul Neva was hij helaas tijdelijk uitverkocht. Nou, in het pittoreske oude stadscentrum van Finalborgo (hier zijn wel 10 klimwinkels binnen een straal van 1km2) is de topo ook niet te verkrijgen. Maar, het was super leuk rondlopen en een lekker biertje op een terras drinken! Het oude stadscentrum Finalborgo Dan maar even afwachten tot de topo weer op voorraad is in de CPR FreeSport. Op een uurtje rijden van Albenga vandaan ligt Varazze, een best wel tof bouldergebied! Nu hebben wij toevallig een crashpad mee, en wordt het wel weer eens tijd die te gebruiken. Prima tussentijds plan dachten wij zo. We hebben twee heerlijke dagen geboulderd. Martijn is lekker los gegaan en ik deed hier een daar een bouldertje, lekker laagdrempelig. Ondertussen kon ik wel een overheerlijke Spaans Torilla maken! Yum yummmmm. Spaanse tortilla maken naast de boulders van Varazze Onderweg terug naar Oltre Finale hebben we een heerlijk stranddagje gehad bij VerryGootie, oftewel: Varigotti. Heerlijk warm zeewater! We zijn erg benieuwd hoe lang het nog zo aangenaam zal blijven, over niet al te lange tijd zal Martijn het water wel niet meer in willen! Zwemmen in de Middellandse zee aan het strand van Varigotti In de vallei naast Val Pennavaire ligt Val Varatella dat ook tot Oltre Finale behoort. Een erg leuk klimgebied waar we twee dagen op rij hele leuke 6a’tjes hebben geklommen is Toirano. Met name de routes Medici In Prima Linea en I Xenesi kan ik heel erg aanraden! Super mooie lijnen van 30 a 40 meter. Om bij de parkeerplaats van het klimgebied te komen moet je een slagboom openen langs de weg en nog een stukje omhoog rijden. Je komt dan op een mooi afgelegen parkeerplaatsje waar we ook maar gelijk onze slaapplek van hebben gemaakt. Beetje jammer van de muggen hier alleen! Een hele leuke verassing was een berichtje van Lotte, je weet wel die Cooking for Climbers chick die we tijdens de IFSC wedstrijd in Briançon hadden ontmoet. Ze was een in Finale Ligure met Sander, een klimvriend van haar. We hadden met hen afgesproken om een dagje samen te klimmen in Telematica, super leuk! Na een heerlijk zonovergoten klimdagje zijn we naar het pittoreske barretje van Colletta di Castelbiano gegaan voor een gezellig biertje op het terras. Wow zeg, de hapjes die daarbij werden geserveerd waren echt overheerlijk! Daar moeten we zeker nog een keer naartoe!!
  • Arco met Tijnovitis & Sjaakie!
    Jackie & Tijn waren toe aan vakantie en kwamen voor twee weken naar Arco. Wij wilde Arco eigenlijk overslaan aangezien we allemaal horror verhalen hadden gehoord over inbraken in busjes. Maar we zouden er toch langs rijden op onze route naar de ouders van Martijn in Zuid Frankrijk. Dus het leek ons wel heel erg leuk om deze twee knapperds weer te zien! We hebben geklommen, zijn lekker uit eten geweest in het prachtige centrum van Arco, hebben lekker gezwommen in het Lago di Garda meer, en hebben ook lekker in de bus gekookt. De sectoren waar we het fijnst hebben geklommen waren iets ten noorden van Arco, namelijk Promeghin en La Falesia Dimenticata. Beide conglomeraat wanden, mijn lievelings!!! Die laatste hebben we ontdekt door een YouTube filmpje waar niemand minder dan Adam Ondra zijn favoriete Trentino crags aanraadt :). Op 00:44 seconden het stukje over Falesia Dimenticata. Het klimgebied is inderdaad echt een aanrader. Super goed onderhouden met een heerlijke graswijde waar je heel chill zekert en ook lekker in het gras kunt liggen. Er is zelfs een toilethuisje met daarin een stapeltje topo’s van allerlei sectoren in de omgeving, waaronder uiteraard deze. De routes zijn ook super leuk en heel goed behaakt! En ik heb weer 6b geklommen, La Scala heet ‘ie. De eerste sinds El Chorro in februari. En geen last van de vingers. Whoopwhoooooop! Tijn heeft ook heel lekker geklommen. Voor hem een 7b onsight! Chapeau dude! En hij ging een 8a proberen. Jackie heeft even later ook de 6b geklommen die ik had gedaan! Super meis, bahm! Waar we ook hebben geklommen is Promeghin. Een ander conglomeraat wandje heel dicht bij Falesia Dimenticata. Hier heeft Martijn ook weer 6b geklommen! Ook bij hem was het de eerste sinds Spanje in het voorjaar. Helaas heeft deze route bij hem wel weer een slapende blessure aangewakkerd. De elleboog blessure van zijn 7a in El Chorro geeft nu weer last dus hij heeft besloten een poosje heel rustig aan te gaan doen… baaaahlen!
  • Als we dan toch in de buurt zijn: Venetië here we come!
    Een bezoek aan deze tourist hot spot stond eigenlijk niet op onze planning. Maar ineens hadden we door hoe dichtbij we eigenlijk zijn. Beide zijn we nog nooit in Venetië geweest. Gezien alle reisrestricties die er dit jaar zijn door Corona, zal het nu wel niet zo afgeladen vol zijn met toeristen. We bedachten dat er geen beter moment kon zijn om Venetië te bezoeken. Dus we boekten een camping in de buurt voor een nachtje! Vanaf deze camping rijdt er een bus die in een kleine tien minuten de overtocht naar Venetië maakt, perfect! Wildkamperen zat er toch niet in. Na even lekker opgefrist te zijn op de camping (eindelijk weer een douche!!!) zijn we diezelfde avond nog naar City of Canals gegaan (dat was Amsterdam toch?!!). De volgende dag zijn we uiteraard nog een keer rond gaan lopen. Super mooi zeg! Prachtige straatjes met mooie historische architectuur. Mooie bruggetjes en steegjes die naar Basilicum ruiken. En inderdaad, erg rustig! We hebben tijdens het wandelen een lekkere koffie gehaald en zijn uit gaan lunchen. De prijzen zijn wel extortionate zeg… Als je even bij het verkeerde tentje een kopje koffie wilt halen betaal je er al makkelijk 6€ voor! En de lunch was ook, hoe lekker het ook was, behoorlijk overpriced. De Gondola, á €80,- voor 30 minuten, hebben we maar overgeslagen!
  • The most beautiful hike of the Dolomites: Sass Dlacia – Lago di Lagazuoi
    We weren’t quite done with hiking around Sass Dlacia yet after our first hike in this region. A friend of mine was here with her campervan and dog a year earlier when she posted photos of a hike with the most incredible views. On top of that, there were some very beautiful and fluffy alpaca llamas. Well, I definitely didn’t want to miss out on that, so I asked her where exactly she had done the hike. It turned out to be very close to our current wild camping spot! The next day we set off immediately for this hike, which was also according to my friend: The most beautiful hike of the Dolomites. The most beautiful hike of the Dolomites The walk starts at Ristorante Capanna Alpina, at 1720m altitude, just after the parking lot where you also park for the climbing area of Sass Dlacia. First, you walk into a large nature park where you arrive at a big square: a valley with high mountains circling all around you. Then, there is a fork in the trail: you can walk to the left towards Col de Locia, or to the right to the Rifugio Scotoni and on to Lago di Lagazuoi. We had to go to the right for the llamas! After about 45 minutes of walking straight up, we arrived at another valley. This was at 300 meters higher altitude and as a result, even more surrounded by the mountains. This was also the residence of the super cute and sweet llamas. They are now a lot less fluffy than on Antje’s photos from a year earlier, but they have certainly not become any less cute!! They live in the garden of the mountain refuge Rifugio Scotoni. After a short photo session it was time to walk on to Lago di Lagazuoi! Another 45 minutes later, and again 300 meters higher altitude, you arrive at the mountain lake Lago di Lagazuoi. The lake itself was not very special, but the environment you are in… WOW, incredible. You feel so insignificant between all those huge ridges. They seem close but at the same time so far away. They appear close because they take up such a large area in your field of view. But in reality, they are still far away, you can tell by the misty colours. Can you imagine how big it all really is… You can also see much further in the distance, because of our high position. I was so impressed by this view, moved even. It really took my breath away. The trail continued actually, and a much steeper uphill hike at that. But since we had already taken a long walk two days earlier, and had some muscle aches, we decided to return here. Wikiloc data of our trail Powered by Wikiloc Once we returned to the Rifugio, we drank a delicious white beer together with our new friends: Chip ‘n Dale. Completely satisfied! This was, in any case, the most beautiful hike in the Dolomites. Perhaps even the most beautiful hike of our entire trip. So far for sure at least! Wow, what incredible beauty up here. More photos of this hike
  • Sass Dlacia – climbing and hiking in the Dolomites
    We were excited about this for a very long time and I couldn’t wait to spend the summer in the Dolomites. COVID had almost ensured that the whole story could not continue: in the spring this region was hit hard by corona, but things were going well again, fortunately. Two years ago I was in the Dolomites with two friends of mine, Michael and Bas, when I went to visit them for a week on their campervan trip. That had made a big impression on me, but of course, it was way too short. Now we are here for a longer period! Climbing in Sass Dlacia The climbing is getting better for us in the meantime, we can climb 6a’s more often now. But the rock isn’t really what our recovering injuries could use at the moment. Lots of straight walls with very long routes and sharp, small edges. Dolomite rock resembles limestone, but unlike limestone, dolomite does not dissolve in water. Limestone therefore often has flatter shapes and dripstone formations. Dolomite doesn’t have that at all. Because this rock does not dissolve, cracks and fractures are never glued together with new rock, which ís the case with limestone. This makes the edges sharp, and the rock can also be brittle. For these reasons, we didn’t climb as much as we wanted to in this region. But because the area is so crazy beautiful, we hiked a lot! Hiking around Sass Dlacia: Armentarola – Pralongia – San Cassiano Wat een uitzicht heb je hier toch. Maakt niet uit welke kant je opkijkt. Overal zie je idyllische grasweides met schattige berghutjes en op de achtergrond grillige bergtoppen. Wat een contrast! Je kunt hier zo prachtig mooi wandelen. Hieronder wat foto’s van de 18 km lange wandeling langs Armentarola, Pralongia & San Cassiano. De wandeling had een hoogte verschil van 620 meter: we starten op 1.533m hoogte en op 2.157m waren wij op het hoogste punt. Heerlijk! Look at this incredible view. It doesn’t matter which direction you look, everywhere you see idyllic grassy meadows with cute mountain huts and rugged mountain peaks in the background. What a contrast! You can hike so beautifully here. Below are some pictures of the 18 km walk along Armentarola, Pralongia & San Cassiano. The hike had a height difference of 620 meters: we started at 1,533m and at 2,157m we were at the highest point. Fantastic! Powered by Wikiloc
  • Most beautiful mountain lake in Europe? Hiking around the Pragser Wildsee / Lago di Braies!
    My goodness, talk about the most beautiful mountain lake. I think this one is the winner! Bizarrely beautiful clear turquoise and icy cold water surrounded by idyllic grass meadows and stunning mountain peaks. What else do you want? Next time though… Maybe the next time you want to go for a walk like this, you want to pay attention to what day of the week it is… There are more people who like pretty lakes this! In the middle of summer, on a Sunday afternoon. This is probably the busiest day of the week. Not only tourists show up on a day like this. Also locals who like to take a nice walk around one of the most beautiful mountain lakes in the world. What we, unfortunately, found out a little too late: on busy days they close the roads to the parking lot of the lake. Because of this, we had to drive back quite a bit to be able to park, and walking around the lake was now more than 21 km, instead of the standard 3.5 km. Most beautiful mountain lake & hike Actually, this long version of the hike was really nice to walk. Because of this, we were not constantly in the crowds of all the tourists and walked along some beautiful valleys and villages on the route to the lake. All in all, we had a lovely walk through this beautiful area!
  • Klimmen in Stohlwond, Italië
    Helaas hebben we het nog geen week uitgehouden in Oostenrijk… Aan de pracht van de natuur heeft het zeker niet gelegen! Maar zoals ik al beschreef in Wildkamperen & klimmen in Oostenrijk, was het echt heel moeilijk om geschikte slaapplekken te vinden. Aangezien wij heel erg lang op reis willen blijven, is het voor ons heel belangrijk om zoveel mogelijk kosten te drukken. Besparen op bijvoorbeeld campings is de makkelijkste manier om low budget te reizen. Dat is ook nog eens de leukste manier, want juist wildkampeer plekjes waar je helemaal in de natuur staat zijn de mooiste plekken. Dus laten we Oostenrijk voor wat het is, daar kunnen we in de toekomst altijd nog een keer naartoe. En Italië is om de hoek, ook prachtig en veel makkelijker om wild te kamperen! Onze eerste plek in Italië is Stohlwond, Ratchings. In de buurt van een skigebied heel dicht bij de Oostenrijkse grens, helemaal omgeven door bergen. Hier klimmen we op Gneiss, een verrassend leuk gesteente! Het lijkt op graniet maar het voelt meer als zandsteen. Heel goede wrijving en zacht op de huid, super leuk! We hebben hier twee dagen geklommen, nog steeds alleen makkelijke routes. Maar wel routes van bijna 30 meter, dus lekker veel meters maken. Bij een van de sectoren (Alpenzoo) was de aanloop en de zekerplaats lastiger dan de routes zelf, dus hebben we het klimmen daar maar opgegeven… We sliepen op een vlak terrein dichtbij een skilift, een heel mooi en rustig plekje langs een rivier. Wat een verademing om hier zo te staan! We voelen ons gelijk veel meer op ons gemak in vergelijking met Oostenrijk. We hebben hier vijf dagen gestaan, tot er een heftige regenbui kwam en de rivier bijna overstroomde. Tijd om te gaan!