Spain

Blogposts about the first months of our trip: Spain


  • Trying to escape from Corona… Or are there more urgent matters to escape from?!
    In the previous blog post, we explained how we found out – rather late – that the Corona situation in Spain was pretty darn serious: two days prior, the national lockdown was announced 😳 … We decided to drive to the French border as quickly as possible, hoping the situation wasn’t so drastic over there. Trying to escape from Corona… in Spain! Trying to escape from Corona in Spain, or should we? We were in the southernmost tip of Spain, Tarifa, so we had a rather nice drive ahead of us. After one full day of driving, we were in the province of Valencia and suddenly realized that it might be better to sit out the lockdown in Spain. We were currently near a place that we already knew well and find very beautiful, Chulilla. Our train of thought was: 1) the lockdown will also hit France soon, 2) I speak fluent Spanish, so it’s easier to follow the local news here, and on top of that, it is also easier to explain our situation to the local police if/when we are held up, 3) Spain is much cheaper and the lockdown may last a long time, and 4) finally, in Spain strict measures are announced earlier, so it may also all be over sooner here too. Here’s to wishful thinking… Should we stay or should we go? Unfortunately, we were not able to enjoy Chulilla for more than two days. It would have been a really good place to sit out the lockdown had it not been for the police pounding on our door very quickly. No, not to send us away, but to warn us about a certain ‘Rambo de Requena’, a runaway robber with a green backpack and a rifle in his pocket. He had already robbed several cars AND held them at gunpoint, BUT, he hadn’t fired yet. Furthermore, the police had been looking for him for two weeks already, so he had to know the region well to hide so well all this time. So, the police knocked on our doors to find out whether we had seen him, and whether we want to inform them if that still happens… And oh yes, that we shouldn’t just open the doors of our van if it was banged on by strangers again. Well, it was quite scary. There were three more vans of climbers in the same spot and two of them decided to leave immediately for another spot a 45-minute drive away. Another van of two Germans (Charlotte & Jacob), decided to stay just like us and wait a little longer. The next morning, after a very bad night’s sleep, all four of us had come to the conclusion that we wanted to get out of here quickly. Charlotte & Jacob had contact with the other two vans and received the location from them. They scouted ahead of us, and it was safe to go there! Let’s try one more time… Once there, we were able to recover a bit from the shock. It was a very nice spot opposite a climbing wall where we had already climbed twice in December, Alto Mijares. Besides the three vans that we already knew from the previous sleeping place (a German couple, an Austrian couple and a half Austrian half Welsh couple) there were two more vans with three British people. It was actually a very nice atmosphere. We were chilling in and around the van all day since you were not allowed to climb due to the lockdown. The Spanish mountain association had called on all climbers to respect this, as all hospitals were overcrowded with corona patients. If you as a climber have an accident and have to call on the Spanish emergency services, it is of course impossible to explain. The others did climb (each to their own), and in the evening we made a campfire and drank some beers, wine and even a bottle of champagne together! Happy times. But this idyllic little place didn’t last long either, because on March 20th the police arrived. That we were not allowed to stand here, certainly not with so many people together, and of course, we were not allowed to climb at all. They were also very understanding (the police officers were climbers themselves) and thought along with us about another solution. On the hill in the distance is a climber’s Refugio, which is of course now closed due to corona, but maybe the police would allow us to stay isolated in our vans on his property? The officers wanted to discuss this with their supervisors. Nope, time to go… 😥 Moments later, two more officers arrived, one of whom was clearly wearing the pants. Suddenly they were no longer so nice and understanding, suddenly all the officers had masks on and suddenly we really had to get out of there. They took out a lot of papers and went to fill in our data. This informed the authorities that they had found us in this place, we could cross the Spanish/French border and if we were found in Spain again during the lockdown, we would be fined. A little later we said goodbye to our friends during the lockdown, and we were on our way again… This time for real to France!
  • Tarifa: ignorance is bliss
    De prachtige kust van Tarifa, wat een mooie plek! Hier hebben we de laatste dagen nog even heerlijk onder een ‘ignorance is bliss’-steen geleefd. We volgenden regelmatig het NOS journaal en waren dus ook goed op de hoogte van de Corona ontwikkelingen in Nederland en in Italië, Italië was er natuurlijk het ergst aan toe. Maar over de coronasituatie van Spanje werd niet gesproken, dus wij kwamen er ook niet op om dat apart nog te checken. Tot we twee Spanjaarden ontmoetten tijdens het klimmen bij San Bartolo (overigens een heel erg leuk zandsteen klimgebied) en zij zich afvroegen of wij door de ernstige coronasituatie in Spanje niet afgeschrokken waren. Toen hebben wij direct de Spaanse krant El Pais geraadpleegd, en ja hoor, corona was ook hier. Zelfs zó erg dat de noodsituatie werd afgekondigd en iedereen drie dagen de tijd had om zich naar huis te verplaatsen. Toen ging het ineens allemaal heel erg rap. Wij moesten een plan bedenken en snel. De noodsituatie werd allereerst afgekondigd voor twee weken en hield in dat iedereen thuis moest blijven en alleen de straat op mocht voor boodschappen en andere noodzakelijke shizzle. Wat gingen wij doen… In Tarifa blijven en hopen dat het na twee weken weer over zou zijn? Of toch als een malle naar Frankrijk rijden, waar er nog geen noodsituatie of lockdown was afgekondigd. De kans was natuurlijk groot dat het in Frankrijk ook slecht zou gaan. Wij besloten op zaterdagmiddag 14 maart te proberen de Franse grens te bereiken, nog vóór om 8 uur ‘s ochtends 16 maart de grenzen en wegen dicht zouden gaan in Spanje vanwege de ‘Estado de alarma‘… De drie dagen hieraan voorafgaand hebben we gelukkig nog heel erg mogen genieten van de kust rond Tarifa. We hebben gezwommen (het water was al erg aangenaam) en lekker langs het strand gelopen en de Marokkaanse kust bewonderd. Het Afrikaanse continent is zo goed zichtbaar vanaf hier! Klimmen in San Bartolo was erg leuk. Ik snakte naar zandsteen want dat vind je niet op zo veel plekken. Helaas is vanaf 1 maart hier een groot deel van de sectoren gesloten voor het broedseizoen van de vogels, uiteraard de meest indrukwekkende sectoren… Nog maar een keertje terugkomen dan maar!
  • Puerto Rico Revisit
    Dit klimgebied was zo tof, hier wilde ik heel graag nog een keer naartoe voordat we richting Tarifa en daarna Portugal of Cataluña vertrokken. Zeker omdat er in de topo nog een top50 6b+ route was die ik nog niet geklommen had, Fundu. We waren deze dag expres heel laat in de middag begonnen om de hitte te ontwijken op deze klimplek die geen schaduw kent. Ik had opgewarmd in een 5c en een 6a+ die beiden erg leuk waren. Daarna was ik klaar om voor de 6b+ te gaan. Uiteraard eerst een onsight poging, maar ook met het idee dat als het teveel moeite kost, de passen eerst lekker uit te werken. Nou, het werd al snel een uitwerkpoging. Je moet me in deze route toch met een zware afblok en schouderpas een tufa in zien te komen… Dat viel me wel zwaar. Ik wilde na een paar pogingen in die pas de route al bijna opgeven. Maar, toen lukte de pas ineens, en kwam ik ook gelijk weer een stuk verder in de route. Tot daar nog een grot was waar je langs de rechter zijkant weer een enorme pas naar links moet maken. Dat werd ook weer even uitwerken. Uiteindelijk kwam ik helemaal gesloopt boven, en het was al laat aan het worden… De grote vraag. Setjes laten hangen, rusten en nog een poging? Of schoonmaken en it a day callen. Hmmm. Nu alles uitgewerkt was maakte ik natuurlijk wel een goede kans hem uit te kunnen klimmen. Maar ik was zo moe, ook van de warmte in dit gebied… Ik besloot de route toch schoon te maken en nog maar een nachtje in de buurt te slapen om de route de volgende dag af te kunnen maken. Eigenlijk wilden we dezelfde avond al gaan verkassen, maar deze route was toch wel echt de moeite waard. Ook omdat het eigenlijk mijn anti-stijl is. Juist een goede reden om hem af te willen maken!! De volgende dag ging ik vers de route nog een keer in na op te hebben gewarmd in een 5c Jorge de la Jungla, een pittige slingerroute. Deze keer had ik de 6b+ route Fundu in mijn inhangpoging. Wat een lijn! Heel erg avontuurlijk kan ik je vertellen. Super blij dat hij vandaag zo netjes ging!
  • Ronda
    Een zeer toeristisch dorpje waar we toch maar snel doorheen zijn gereden. Dan maar alleen naar die gigantische brug van 120 meter hoog kijken die de kloof oversteekt. Eerst reden we naar de brug zelf. Maar op de brug heb je natuurlijk niet zo een goed uitzicht van de brug zelf. Dan maar weer het stadje uit en naar de ‘viewpoint’. Om hier te komen moesten we met de bus, die toch best wel zwaar beladen is, een zeer steil weggetje af van gladde keien. Ik heb het niet vaak maar hier hield ik mij stevig vast aan mijn stoel, dit was toch best spannend. Nadat we van het uitzicht hadden genoten en een lekker broodje voor lunch hadden gegeten, bleek dat we dit weggetje ook weer terug naar boven moesten rijden en er geen omweg was… Gelukkig was er geen tegenligger en ging het goed!
  • Andalusische witte dorpen: Grazalema
    Na de gehele maand februari bezoek te hebben gehad in verschillende vormen en maten, is het dan nu weer tijd om wild te gaan kamperen en op het moment te beslissen waar we heen gaan en waar we zin in hebben. Ook erg lekker om weer met zn tweetjes te zijn, hoe gezellig we het de afgelopen tijd ook hebben gehad! We zaten heel erg te twijfelen of we snel naar Portugal zouden gaan. Naar de Algarve, waar die prachtige dramatische rotskliffen verdwijnen in de Atlantische Oceaan en het leven in busjes omgeven door surfers volkomen sociaal geaccepteerd is, of toch nog even genieten van de witte dorpen en het Andalusische leven in Zuid Spanje. Dat laatste is het geworden en jeetje wat is Grazalema een mooie plek. Een Andalusisch wit dorpje met kronkelstraatjes van mooie keien en veel plantenpotten op straat en langs de gevels. Verder is het omgeven door bergen en is het dropje zelf ook op aardige hoogte, dus zelfs einde lente, wanneer de rest van Zuid Spanje al erg warm aan het worden is, ruikt het hier nog lekker fris en is het niet té heet. Je kan hier ook erg mooie wandelingen maken in de omgeving, wat wij ook gedaan hebben. De rots hier had aparte routes waarin meestal aan het einde van de route nog een flinke crux op je zat te wachten. Na onze tijd in Sevilla zonder klimmen was het weer even wennen aan deze stijl, maar ik heb toch een aantal hele mooie 6a routes gedaan hier. Martijn heeft helaas door zijn blessure maar erg weinig geklommen. In Sevilla is hij nog naar een fysio geweest die hem vertelde dat hij zijn biceps licht heeft ingescheurd. Een klein plasje bloed dat nog in zijn spier zit zorgt voor de irritatie die hij voelt. Hij moet nog even rustig aan klimmen en heeft een hoop oefeningen meegekregen die hij om de dag moet doen.
  • Los Gatos op bezoek in Sevilla! 😻
    Voor een week lang zijn mijn moeder en broer bij ons op bezoek in de prachtige stad Sevilla. Het was zo ontzettend fijn om hen weer te zien en te knuffelen!! We hebben een AirB&B huisje geboekt in Triana, de flamenco & zigeuners wijk van de stad. Super mooi wijkje met heel veel tapasbarretjes in de buurt. In Sevilla is natuurlijk heel veel te zien en te beleven. We hebben heel veel moois gezien deze week! Wij zijn naar de Alcázar Real de Sevilla geweest en hebben in die buurt ‘s avond gewandeld en tapas gegeten. We zijn naar de Plaza de España geweest, naar de Setas de Sevilla, Hotel Las Casas de la Judería. Tot slot zijn we uiteraard naar de imposante Catedral de Sevilla geweest. Alcázar Real de Sevilla Onze eerste toeristen attractie was de Alcázar Real de Sevilla. Wat een prachtig Moors paleis zeg! Ik kende het natuurlijk al wel een beetje van de Game of Thrones serie aangezien alles wat zich in Dorne afspeelt hier is gefilmd. Het heeft ook wel veel weg van de Alhambra van Granada waar ik een jaar geleden ben geweest. Zulke prachtige mozaïekpatronen, symmetrische structuren en reflecties in water. Ook de tuinen zijn hier beeldschoon, een groene oase. Sevilla by night Plaza de España Setas de Sevilla – Metropol Parasol Las Casas de la Judería Catedral de Sevilla
  • Puerto Ricoooo
    Deze plek staat nog wel vermeld in de El Chorro Rockfax topo hoewel het een uur rijden is van onze wildkampeerplaats in de El Chorro omgeving. Het zag er zo tof uit op de plaatjes van de topo dat ik heel erg graag naar deze plek wilde gaan dat vlak boven Marbella ligt. Overhangende wanden en grotten met tufas en druipstenen. Het ziet er echt te gek en avontuurlijk uit. Nadeel is dat de wanden op het zuiden gericht zijn en er geen schaduw mogelijkheden zijn. Het is hier net een jungle, dat zie je ook aan de vegetatie hier. Nog een nadeel is dat je vanaf de parkeerplaats ook nog een uur moet lopen om bij de klimwanden te komen. Hier was de rest van de groep niet zo enthousiast over… En dat met klimspullen sjouwen en ook nog wanneer de zon op z’n hoogst staat… Maar eenmaal aangekomen was het het allemaal waard. Wat een sicke wand zeg! Deze dag hele mooie routes geklommen, waaronder wel drie 6b routes. Twee daarvan kon ik onsight klimmen. De derde, de laatste van de dag en tevens de mooiste, had ik in de tweede poging. In de grot die je hier op de foto’s kunt zien begint de route No te Emparanoies aan de zijkant waarbij je eerst een dakje uit moet klimmen. Erg zwaar op de schouders, dit lukte mij niet in één keer. Ook wel omdat ik enigszins moe was van alle andere routes van eerder op de dag. Ik ben maar gelijk terug naar de grond gegaan om opnieuw te starten. Nu hingen de setjes al in de eerste twee haken en was het daardoor iets makkelijker. Deze poging lukte de rest van de route in één keer. Jeetje was een toproute zeg. Met recht een Top 50 route in de topo. Wat een avontuur! Overhang, kruispassen, indraai passen, verre passen en goede grepen. Heerlijk! Martijn heeft door de blessure die hij in El Chorro heeft opgelopen helaas helemaal niet kunnen klimmen hier. Cyrille en Carlos zijn wel lekker bezig geweest. Carlos heeft Mariquita al final, een 6c+, onsight geklommen en Cyrille heeft Chilambalina, een 7c+, onsight geklommen! Deze jongens knallen wel even voor ons. Bam!
  • Villanueva del Rosario
    Met Cyrille en Carlos hebben we ook een paar klimplekken bezocht die wat verder van El Chorro afliggen, maar nog wel in de provincie Malaga te vinden zijn. Één daarvan is Villanueva del Rosario, op één uur rijden van onze wildkampeerplek bij El Chorro. Een prachtige, serene en bergachtige plaats. Gezien het een stuk hoger ligt is de lucht een stuk frisser en zal het later in de lente ook nog goed te klimmen zijn hier. In deze tijd van het jaar is het ook goed te doen en om je heen zie je allemaal bloesempjes groeien met verse fris groene grasveldjes overal om je heen. Het is een privé terrein dus het is wat lastig om een topo te vinden van dit gebied. Maar dat maakt het ook dat het erg rustig is.
  • This is the VANlife: Wildcamping with friends in El Chorro 😍
    The previous week was spent with a bunch of friends who came to Spain to visit us. We had an incredible time with this stampede of 10, but now was time for a more intimate visit; Cyrille and Martina stuck around with us for another two weeks. The group of ten close friends from the previous visit had rented a luxury villa with a swimming pool. We parked our van next to it, slept in our van but could use all the facilities and comfort of the house. This was ideal for the group size and the limited time we had together. VANlife: Wildcamping with friends Now, was completely different. Cyrille & Martina were in a tent on a campsite a 5-minute drive from the wild camping spot where we parked our van. This was a very different experience! Now we shared all our breakfasts and dinners at the wild camping spot. It was so nice to have real visitors in our van! Since we have so many seats inside our interiors, this is really easy and comfortable. We also played many games like Unstable Unicorns & Peppers of the Caribbean. Awesome! Climbing of our guests A few days into Cyrille & Martina’s visit, Carlos also arrived, so much fun! We mainly climbed in the smaller areas in the vicinity of El Chorro, such as Turon and Poza de la Mona. Beautiful quiet areas of very distinct styles. Martina has climbed a 6b on lead. I think it was her first? So dope! And Cyrille managed to climb his very first 8a. OMG!!! Carlos mainly impressed us by the routes he chose. He is widely known for his fear of leadfalls, but still he pick the scariest 7a’s to lead on. Impressive! Our climbing Martijn managed to climb a 7a route, Manzanilla Madness, in his second attempt in Desplomilandia. What a beast! The route had everything. The first part was technical and tricky with pockets, then a very good rest. After that it was torture in an overhang, it was tough there, but not difficult. Finally, the last part was a slab with very small footsteps. Unfortunately, this route also had a very high undercling, which you have to grab on the left, and then lock-up on it. This move cost Martijn a lot. Later on, we found out he tore his biceps slightly doing this move. He has suffered from this for a long time. Very shitty, that right when Martijn climbs a route of his previous level again, he immediately has a new injury… meeeehhhhhhh. I managed to climb a few very nice lines these days too. I climbed another 6c onsight – Captain Sardina – hurray! Super happy with this progress. I nearly fell near the top but managed to control the pump and clip the chains cleanly. I also climbed this iconic 6a called Blade Runner. You climb on this giant flake with quite some bolt distances if you ask me… But damn does this route look good. Check out this awesome picture Martina made of my ascent.
  • Via Ferrata met m’n chickies
    Één van de dagen dat de grote groep bij ons in Spanje was zijn Isa, Mies en ik een Via Ferrata gaan doen. Een Via Ferrata, of in het Nederlands: ijzeren weg, is iets dat tussen een bergwandeling en een bergbeklimming in zit. Je hebt een gordel aan en zit met een speciale Via Ferrata-kit constant vast aan een staalkabel dat langs de looproute in de wand bevestigd is. Je klimt via nietjes-trappetjes omhoog of loopt langs bergpaadjes die nét te stijl zijn om ongezekerd te doen. Super leuk, ik had dit nog nooit gedaan en het leek me altijd al wel leuk om te doen. Isa heeft dit al wel vaker gedaan en kwam op het idee om dit ook in El Chorro te gaan doen. Je hebt toevallig een hele mooie Via Ferrata hier in El Chorro waarbij je drie kloven oversteekt. De eerste kloof steek je over met een zip line van 35 meter. Hiervoor moesten we een speciaal apparaat kopen dat uiteindelijk toch niet de juiste was. Alle drie haalden we de overkant niet omdat de lagers niet soepel genoeg over de staalkabel liepen. Het laatste stuk moesten we hijsen om bij de overkant te komen… De tweede oversteek was via een Tibetaanse brug en de derde via een Nepalese brug. Wat een Via Ferrata zo leuk maakt is dat je door een niet al te moeilijke wandeling toch op de meest bijzondere plekken komt, met gegarandeerd prachtig uitzicht. Ga ik zeker vaker doen! Het was ook echt een super leuke dag met m’n meisjes. Hieronder het hele album van foto’s op Flickr.
  • Stormloop in El Chorro
    Heel erg veel bezoek! Voor een lang weekend zijn 10 vrienden bij ons op bezoek in El Chorro. Zo leuk om iedereen weer te zien!!! Met zn allen zitten we in een super luxe villa met zwembad & BBQ, zó chique. Natuurlijk wordt er erg veel geklommen. We zijn bij Frontales – Tango geweest, bij The Upper Crag in Ecalera Arabe, en vooral ook veel in Desplomilandia. Gezien de rest van de sectoren allemaal in de zon zitten, kun je daar eigenlijk alleen op bewolkte dagen klimmen. In Desplomilandia is altijd schaduw, dus daar is het momenteel het beste toeven. De eerste dag bij Frontales – Tango was een weggevertje. Het zijn erg leuke routes, maar ook wel erg vriendelijk gewaardeerd. Wel heb ik mede daardoor weer een 6c route geklommen: El Tango no me quiere. Geflasht nog wel! De eerste van de reis! De aanloop en afdaal route daarentegen was niet mis. Vooral met het naar beneden gaan hadden sommigen van ons wat moeite :). De tweede dag bij The Upper Crag van Escalera Arabe was andere koek. Minder vriendelijk gewaardeerd, en ook veel gladdere rots. Maar, ondanks dat, toch nog een heerlijke klimdag gehad! Ook juist lekker om wat meer uitgedaagd te worden. De 6b+ route El canalillo de la Mari die ik hier klom koste me meer moeite dan de 6c van een dag eerder. Hele mooie lijn! De derde dag gingen Mies, Isa en ik een hele leuke Via Ferrata doen. Daarover in deze post meer! Martijn en Kevin gingen ook een dagje samen op pad om weer een Multipitch te doen. Dag vier was het Desplomilandia tijd, weer lekker op pad met z’n allen. De avond ervoor zijn Cyrille en Martina aangekomen, dus onze groep was inmiddels nog groter. Bij Desplomilandia was het zó druk dat het wel een klimhal leek… Maar ook wel erg gezellig :). Iedereen heeft flink geknald aangezien het ook de laatste hele dag was voor de groep van 10. ‘s Avonds, de bonte avond, was het weer tijd voor een BBQ gevolgd door een groot kampvuur. En uiteraard heel veel Sangriaaaaa. Proost!
  • Malaga in de wolken
    Zonsopkomst in Pinares de San Antón. De stad Malaga en de Mediteraanse zee zijn helemaal bedekt in de wolken.
  • Toeristen in Granada: Tapas eten & bier drinken
    We hebben een heerlijke dag gehad in de prachtige stad Granada. We zijn van terrasje naar terrasje gegaan waar je telkens bij het bestellen van een drankje er een willekeurige tapa bij geserveerd krijgt! Dit doen ze in Granada heeeel erg goed. Het is ook telkens een verrassing wat je erbij krijgt, maar lekker zijn ze allemaal. We hebben rondgestrompeld door de prachtige wijken van Albaicín & Sacromonte. Met allemaal kronkelstraatjes, witte huisjes, keienweggetjes en veel plantjes; zo mooi! Vervolgens langs de Carrera del Darro (wat veeelste toeristish is, maar wel mooi) naar de Zoco Nazari, een Moorse markt. Vervolgens zijn we langs het centrum door allerlei kronkelpaadjes de berg op naar de Mirador San Nicolás en de Mezquita Mayor de Granada. Vanaf hier heb je prachtige uitzichten op de Alhambra met op de achtergrond de Sierra Nevada. Wat is Granada toch een prachtige stad!
  • Guadalest
    Wat een fantastisch klimgebied is dit! Wow wat een rost. Bizarre rotsformaties waar je heel creatieve bewegingen op kunt maken. Hier zijn we uiteindelijk ongeveer een week gebleven want dit was veruit een van onze favoriete plekken tot nu toe. Weer zo een pareltje van een klimgebied die uitblinkt in z’n prachtige 6e graads routes. Het zijn voornamelijk lange cruisy routes met veel indraai en kruispassen. Heel fijn bewegen! Guadalest zelf is een erg mooi dorpje, maar helaas ook echt een tourist trap. Alle winkeltjes zijn enkel en alleen op toeristen gericht. Zeepjes, olijf olies en zoutvaatjes-art kun je hier ruimschoots vinden, maar voor de dagelijkse boodschappen moet je in het aangrenzende dorp zijn. Er is een refugio naast het klimgebied wat gerund wordt door Miguel. Hij heeft bijna alle routes behaakt en onderhoudt het klimgebied. Hij was een beetje de bezorgde papa van het klimmen daar: hij heeft overal briefjes opgehangen dat je met een helm op moet klimmen en zegt dat ook persoonlijk tegen je als je hem tegenkomt bij de rots… Oopsieee. Na het klimmen dronken wij uiteraard altijd een biertje bij hem en zijn kletsgrage vrouw in de Refugio! Serieus, wij hebben nog noooooiit iemand ontmoet die zoveel praat als zij. Gelukkig maakte Miguel hier zelf ook grapjes over.
  • Prachtig dorpje Sella
  • Sella omgeving
    De omgeving van Sella is echt prachtig, al helemaal deze tijd van het jaar dat je ziet dat alles begint te groeien en bloeien. Het is een kleine 20 minuten rijden van het dorp Sella naar het klimgebied. Maar je ziet de rotswanden vanaf het dorp al.
  • Marín: een pareltje
    Dankzij de Rockfax Topo over de Costa Blanca hebben we heel wat pareltjes van kleine klimgebiedjes gevonden. Nu we met de bus reizen, is dat natuurlijk het allerleukst. Als je twee weken op klimvakantie gaat naar Spanje bijvoorbeeld, dan ga je naar plekken als Margalef, Siurana of El Chorro: klimmekka’s waar genoeg te kiezen is voor de gehele periode. Nu, met ons huis op wielen, zijn we ontzettend flexibel en is het veel leuker om veel verschillende kleine klimgebiedjes te ontdekken. Marín is hier één van. Heel erg afgelegen, met prachtig uitzicht over het stadje Elda, en hele leuke routes in de 6e graad! Precies waar wij nu in opereren. Hebben hier twee dagen geklommen, nog nét voordat er een heftige storm op komst was. Sneeuw in Spanje!!! OMG!!!
  • Bij Carlos op bezoek in Almeria!
    Carlos is twee weken bij z’n ouders die een vakantiehuis hebben aan de kust van Almeria. We zijn een paar dagen op bezoek geweest wat super leuk was! Zo leuk om Carlos weer te zien en om zijn ouders te ontmoeten. Hele lieve mensen en leuk om te zien dat Carlos echt sprekend op zijn vader lijkt. We zijn naar Playa de Monsúl geweest om te boulderen en ook naar Cabo de Gata om het prachtige strand te zien.
  • La Panocha
    Mooi klimgebied, naast Murcia. Met prachtig uitzicht over de stad ook. De route Gallego – Carlos, een 6a+ in de South Face sector, heeft met recht in de Rockfax topo een top 50 waardering. Wow wat een route! Hij begint met een licht overhangende maar hele lange flake van een meter of 10 die zijwaarts en schuin omhoog gaat. Allemaal ondergrepen waar je ook kneebars kunt leggen. Daarna nog een stuk of 15 meter cruisy klimmen. Fantastisch!
  • Zonsopkomst aan het strand van Santa Pola
  • Dikke puist in de zee: Peñon d’Ifach
    Weer een prachtige wandeling gemaakt! Peñon d’Ifach, een grote kalksteen rotsformatie van wel 332 meter hoog dat als een soort schiereiland in de zee staat. Een prachtig natuurpark met hele mooie vegetatie en een heleboel dieren (meeuwen, heeeeel veeeeeeeel meeeuwen). Helaas hebben we hier niet geklommen (je kan hier dus erg goed multipitchen…), gezien we dachten dat alles Trad was. Dat bleek achteraf helemaal niet zo te zijn… Gemiste kans! Maar de wandeling was ook al erg bijzonder. Bizar mooi uitzicht over zee en over land. Volgende keer!
  • Bellús
    We gingen eigenlijk klimmen in Gandia, maar de rots was daar zó afgeklommen en het was zó druk daar, dat we het al snel voor gezien hielden. In plaats daarvan zijn we op advies van Paquito (de broer van Carlos) naar Bellús gegaan. Een prachtige klimplek in het binnenland van de provincie Valencia. De sectoren verschillen nogal van elkaar que stijl. Helemaal bovenin, bij Sector L’Altet, waren de routes erg leuk en vriendelijk gewaardeerd. Hele leuke en lange steady routes waar je lekker in een flow klimt. Bij Baranco Fondo was het andere koek. Hard gewaardeerde korte routes die heel erg technisch zijn. Doe mij maar lange routes :). Martijn heeft in Baranco Fondo een 6b geklommen waar ik hem eigenlijk liever niet in wilde zekeren. In de topo stond dat het technisch was en dat het vanaf driekwart van de route makkelijk zou zijn met bakken. Nou, die bakken die waren er niet, en makkelijk was het al helemaal niet. De rots neemt hier soms wel erg rare vormen aan. Er zijn een aantal grotten die op verbrande pompoenen… Weird! Maar erg mooi. Vooral in de ochtend mist die hier was.
  • Valencia voor Oud & Nieuw
    Maja, een oud-collega van mij van de UvA, woont in Valencia en had ons uitgenodigd om bij haar te komen logeren. Het leek ons leuk oud en nieuw in een stad te vieren om te zien hoe dat daar gevierd wordt dus gingen graag op haar aanbod in. Oud en nieuw in Valencia was een behoorlijke domper om eerlijk te zijn. We hebben een hele leuke avond gehad met Maja, heerlijk gegeten bij haar thuis en lekkere scroppino’s gedronken. Maar een half uur voor middernacht hadden wij Maja overgehaald tóch naar het vuurwerk te gaan kijken bij de Plaza del Ayuntamiento, de Valenciaanse versie van de Dam. We kwamen precíes om middernacht aan om de vuurwerk show te bekijken, en nog we klaar waren elkaar een gelukkig nieuwjaar te wensen, was de show al weer over. Huh?! Misschien zijn we de abnormale oorlogsshows van Nederland te gewend, maar dit was wel heeel summier… Op naar een bar om wat te gaan drinken, maar een paar blokken weg van het plein waren de straten verlaten! De bars waren dicht óf nog niet open voor het latere feest. Hmmm, dan maar terug naar huis, nog een kopje thee drinken en lekker vroeg naar bed. Volgens mij heb ik mij nog nooit zo fris gevoeld op 1 januari! Met onze katerloze toestand de volgende dag zijn we lekker door de stad gaan wandelen. Deze futuristische gebouwen in het park van de drooggelegde rivier de Turia zijn een prachtige bezienswaardigheid!
  • Cucala revisit
    Met Kevin en Rosan bij ons op bezoek, besloten we Cucala nog een keertje op te zoeken. Begin december waren we hier ook al een keer geweest en we vonden het een erg leuk gebied. Toen hadden we alleen de vijfjes geklommen gezien we pas net op reis waren en heel rustig moesten opbouwen van onze fysio. Nu zijn we weer een paar weken verder dus mag er ook weer wat meer. De reden dat we terug wilden is omdat het een heel mooi klein klimgebiedje is, en er nog genoeg was om te klimmen in allerlei waarderingen. Dus voor ons alle vier genoeg te kiezen. Ook is het dicht bij de kust, wat maakt dat de temperatuur hier een stuk aangenamer is zo midden in de winter. In Montanejos zijn alle klimgebieden in kloven, dus je staat het grootste gedeelte van de dag in de schaduw te zekeren. Dat is nu wel erg koud! We hebben allemaal heerlijk in het winterzonnetje geklommen. Achteraf was ik erg voldaan omdat ik weer 6a en 6b zonder moeite zelf heb ingehangen. Ik had een paar dagen eerder ook al deze waarderingen geklommen, maar toen hingen de setjes al in de 6a en de 6b had ik eerst op toprope gedaan. Nu beide onsight! Gaat de goede kant op. Ik weet dat het echt nog wel een poosje zal duren voor ik weer op mijn oude niveau zal kunnen klimmen, en daar heb ik geen haast mee. Maar dat deze waarderingen weer probleemloos gaan betekend vooral dat ik ik zoveel meer te kiezen heb bij de klimsectoren! This opens up the playing field :).
  • Multipitch La Luna
    La Luna, een multipitch die Kevin en ik al een tijdje op de planning hadden staan. Nadat Lucia en ik er een paar weken eerder langs waren gelopen, door de prachtige kloof, wist ik dat ik een keer deze indrukwekkende wand wilde beklimmen. In de topo staat dat de route 235 meter hoog is en dat hij bestaat uit 8 pitches, voornamelijk in de 6e graad, een niveau wat wij beide goed kunnen klimmen. Aangezien ik een lange tijd geblesseerd ben geweest en ik de maanden voor deze multipitch weinig moeilijke routes had geklommen, hadden Kevin en ik besloten dat hij de moeilijkste routes zou leaden. Kevin en ik stonden die dag eerder op om op tijd te beginnen aan de route, zo wilde we voorkomen dat we de route of wandeling naar beneden in het donker zouden moeten afmaken. We liepen door de kloof richting de route en eenmaal in zicht kwam hij behoorlijk intimiderend over. Dit soort routes zorgen bij mij altijd voor de nodige zenuwen al weet ik dat deze verdwijnen zodra de eerste pitch erop zit. Eenmaal aangekomen aan de voet van de route maakte we ons klaar, knoopten we het klimtouw aan onze gordels en Kevin begint de eerste pitch, een 6a+. Een pitch heet in het Nederlands een touwlengte en is doorgaans tussen de 20 en 40 meter lang, in deze route zijn de pitchen allemaal rond de 35 meter. Een 6a+ is voor ons beide geen enkel probleem, toch begon Kevin al vrij snel te zuchten. “Wel veel zoeken in deze route” zei hij. Soms is direct duidelijk wat je in een route moet doen maar dat was bij deze absoluut niet het geval. De route was technisch ingewikkeld en fysiek. Toen ik de eerste pitch nageklommen had, en we eenmaal bij elkaar aangekomen waren, waren we het met elkaar eens: de route was veel harder dan 6a+. Het zal wel alleen de eerste pitch zijn dachten we, tenslotte waren andere multipitches die ik geklommen heb vriendelijk gewaardeerd, waarschijnlijk om te voorkomen dat mensen vast komen te zitten. De eerste route was misschien wel een soort van waarschuwing. Toen was het mijn beurt om pitch 2 te leaden en om de beurt leadde we de routes verder de wand op. Halverwege de multipitch was het tijd om een broodje te eten. Pitch 4 was de enige eenvoudige route, een horizontale pitch om naar een ander deel van de wand te traverseren. Echt klimmen kan je het niet noemen, meer een soort extreem wandelen. De route had halverwege een soort grotje waarin een heel klein bankje stond, hier hebben we geluncht. We waren er inmiddels achter dat het niet alleen de eerste pitch was die hard gewaardeerd was. Onze armen waren al behoorlijk verzuurd terwijl de moeilijkste routes nog moesten komen. Bijna alle routes bestonden uit overhang, dit was voor ons een verassing omdat de wand er vanaf een afstandje helemaal niet overhangend uit ziet. Vanaf het bankje konden we naar boven kijken, vanaf nu was het bijna alleen nog maar overhang tot de top. Nu begint de route pas echt zeiden we tegen elkaar. Vechten was het, we waren allebei kapot. Nog één pitch te gaan voordat we de top bereikten en het was mijn beurt om te leaden. Ik doe er altijd alles aan om niet te vallen in een multipitch. In een normale route vindt ik dat nooit zo’n probleem maar de hoogte veranderd de zaak. Het was nog maar een meter of 10 tot de top toen mijn voet uitgleed. Onverwachts viel ik een meter of 5 langs de wand naar beneden tot het touw me opving. Ik was zo gefocust op het klimmen dat ik eigenlijk helemaal niet doorhad dat ik viel, totdat ik al stil hing in het touw. Kevin en ik bereikte de top en kwamen even bij. Nu begon deel twee van de multipitch, de wandeling naar beneden. Het begon al donker te worden dus we moesten opschieten. Het naar beneden wandelen na een multipitch is vaak een onderschatte uitdaging, er zijn namelijk geen normale wandelpaden. Het begin van de wandeling was eenvoudig maar begon al snel moeilijker te worden. Over losse stenen liepen we langs de afgrond naar beneden. Soms was het beter jezelf zittend voort te bewegen om niet uit te glijden. Het was inmiddels donker geworden maar we waren nog niet beneden, we kwamen aan bij een stukje via ferrata. Dat was nog best spannend in het donker. We hadden wel hoofdlampjes op, maar de treden van de route zijn lastig te zien en je wil niet uitglijden. Toen we beide beneden waren hoefde we alleen nog een stukje over een gewoon pad naar de refugio te lopen. Bier smaakte daar nog nooit zo lekker, we waren stuk!
  • Boulderen in Albarracín!
    Jaaaaaaaa, Spaans zandsteen!! Wat heb ik dat gemist zeg, mijn favoriete gesteente om op te klimmen. Zo tof om hier te boulderen. En boulderen ging ook best aardig met mijn brace om! Iedereen heeft echt geknald trouwens. Lekker bezig allemaal!
  • Wildkampeer trippie met kerst!
    Een paar dagen geleden zijn Kevin & Rosan aangekomen! Ze zijn hier voor ruim een week op bezoek. In Montanejos hebben we voor deze periode een heel chill huisje van Ana, een vriendin van Carlos die hem nu opzoekt in Amsterdam. Voor kerst hebben we een heel leuk tripje bedacht! Een avond wildkamperen en BBQ’en, en de volgende dag boulderen in Albarracín. Onderweg naar Albarracín zijn we nog even gaan klimmen in Alto Mijares, een hele mooie rotswand waar Martijn en ik beide weer 6b hebben geklommen! De BBQ was een groot succes: het eten was heerlijk en de Don Pedro Sangria vloeide rijkelijk! De sterrenhemel was bizar mooi ook. Kev & Rosan hebben het wel een beetje frisjes gehad in de tent, het vroor behoorlijk ‘s nachts. Allemaal ijzel op de tent ‘s ochtends! Het was echt heel speciaal om kerst met deze gekkies op deze manier te vieren! Super leuk 🙂
  • Derde hike in Montanejos
    Nog even een laatste hike vlak voordat Kevin & Rosan deze avond aankomen! Tot nu toe hebben we telkens om de dag geklommen, gezien we allebei rustig aan moeten doen door onze blessures. Martijn heeft last van zijn ringbandjes en ik hem synovitis (een gewrichtsontsteking) in een aantal vingers. Het gaat tot nu toe goed met onze blessures dus we zijn erg benieuwd hoe het zal gaan wanneer we wat vaker gaan klimmen! Tijdens deze hike liepen we langs de rots waar Martijn en Kevin ergens komende week de multi pitch La Luna gaan doen. Een route van 8 touwlengtes waar twee 6b’s in zitten. We waren hier een andere dag ook al onderlangs gelopen en de start van de route is op een heel mooi pleintje waar je omringd wordt door gigantische rotswanden aan alle kanten.
  • Tweede hike in Montanejos
    Deze wandeling was een stuk korter dan de eerste van een week eerder, maar jeetje wat een prachtige plek. Het was er heel rustig en sereen, maar wat een kleuren! Echt een klein paradijsje.
  • Eerste hike in Montanejos
    Montanejos is een prachtige plek waar we wel een poosje zullen blijven. Er is ontzettend veel te klimmen, het is een prachtige omgeving en er zijn ook vele wandelingen te doen in dit gebied. Deze wandeling is naar de dam van het stuwmeer ten noorden van Montanejos.
  • Quick stop: Montserrat en Siurana
    Gezien het weer zijn we ook hier snel doorgereden. We hebben genoeg van de winter dus willen zsm verder naar het zuiden om van zachter weer te kunnen genieten. Maar op de terugweg zullen we genoeg tijd nemen om hier te kunnen gaan klimmen!!
  • Omgeving Sadernes
  • Martijns verjaardag & klimfestival Beuda!
    Zaterdag 30 november was Martijn jarig en dat wordt natuurlijk gevierd! Diezelfde dag was er een klimfestival in het dorpje naast Sadernes, Beuda. Wat een toeval! We hebben eerst lekker geklommen op de rost van Beuda en daarna was er eten voor iedereen op het dorpsplein en een wedstrijd kratje klimmen.
  • Spanje! First stop: Sadernes
    We zijn er!!! Binnen een week zijn we in Spanje aangekomen. Hier zal het doorreistempo een stuk afzakken en zullen we langzaam doorrijden naar het zuiden. In ieder geval de komende drie maanden zullen we in Spanje blijven. We hebben een hoop klimgebieden op de agenda staan! Sadernes is de eerste plek. Het klimmen is hier leuk, maar het is toch best wel koud! ALs het zonnetje schijnt dan warm je wel lekker op. Verder valt het op dat het hier nu uitgestorven is! We lijken wel de enigen hier. Wel lekker rustig!